ببينم چه فرقی کرد؟!
اون موقعها خيلی کم بودی و هميشه بودی .الان هم همينطوره.
اون موقعها تو فرزانگی می کردی و من سوته دلی. الان هم همينطوره.
اون موقعها تو از اين صحبت می کردی که "چطور با هم بمونيم؟امکان نداره!" و من می گفتم اول بپرس چرا با هم بمونيم ؟الان هم همينطوره.
اون موقعها راه تو معلوم و مشخص بود و من نمی دونستم دنبال چی هستم و الان هم همينطوره.
اون موقعها چهره ات جلوم حی و حاضر بود.چه بودی،چه نبودی .الان هم همينطوره.
اون موقعها من باهات خيلی حرف می زدم و الان هم مدام با خودت حرف می زنم.با نوشته هام.
اون موقعها حرف همديگه رو نمی فهميديم و الان هم نمی خوايم بفهميم.
اون موقعها نمی دونستم چرا بايد دوستت داشته باشم و الان هم نمی دونم چرا نبايد دوستت داشته باشم.
اون موقعها بی دليل می رفتم دانشگاه و الان هم گاهی بی دليل اون طرف ها پيدام می شه.
پس چه فرقی کرده واقعا؟!
آهان ،فهميدم.يه فرق کوچولو کرده.شنيدی يه نفر گفته :
رفتن تو
رفتن يک سايه ز ديوار غمه.
ديوار هنوز مونده به جاش
اما يه سايه روش کمه.
به اندازه يک سايه کوچولو فرق داره.فقط يک سايه کوچولو!!!