۱۳۸۱ مرداد ۲۲, سه‌شنبه

خصوصی:

در راستای اينکه معلوم نيست که سران اين دو تا کشور دوست داشتنی ،يعنی ميهن مقدس اسلامی و شيطان بزرگ چه خوابهايی واسه هم ديدند و غمزه نگاه هایی که بهم می ندازند، قراره چه شررها بر پا کنه ، نمی شه به بهبود اوضاع ويزاهای دانشجويی دلخوش بود. در نتيجه اينجانب تصميم گرفتم که مدرک پذيرش US م رو بگذارم تو يخچال که حالا حالا ها فاسد نشه (!) و واسه کانادا apply کنم.تا ببينم بعدا چی کار می تونم باهاش بکنم!اصولا من عادت دارم که از هر چی نااميد می شم تو اين دنيا ،کامل دورش نمی ندازم. يه گوشه ازش نگهداری می کنم که شايد بعدها دوباره خواستم برم سراغش.

حالا می خوام بدونم اون مهربون هايی که اون طرف ها دانشجو هستند و خدانکرده اين وبلاگ رو می خونند ،می تونند به من کمک کنند يا نه ؟

می خوام اون آدم مهربون چند تا دانشگاه به من معرفی کنه که به ايرانی ها پذيرش می ده .يعنی اينکه آدم می تونه مطمئن باشه که application ش خوب بررسی می شه. البته واسه ترم winter هم applicant قبول کنه و deadline ش نگذشته باشه(که فکر نمی کنم اينطور باشه) در حال حاضر و با توجه به شرايط بحرانی که توش گرفتار هستم(مشکل سربازی) ،هدف اول واسه من رفتنه و بعدش يه جای درست و حسابی رفتن.در ضمن اينو هم بگم که من اينجا کامپيوتر خوندم.فعلا همين !

اگه کسی اطلاعاتی در اين زمينه داره يا کسی رو می شناسه که می تونه يه خورده اطلاعات به من بده ،ممنون می شم اگه در اسرع وقت يه ايميل به من بزنه تا من اوضاع خودم رو کامل واسش توضيح بدم.

پی نوشت : راستش اصلا دوست نداشتم از اين جور چيزا تو وبلاگم بنويسم ،ولی خب خيلی فکر کردم که ببينم اين کار اصلا چه اشکالی داره ؟! به هيچ نتيجه ای نرسيدم جز اينکه من همينطوری نسبت بهش حساسيت داشتم.همين!