به تاريخ، اين جيره خوارِ تحريف گر

نمی دانم چرا در آن هنگام که مشغول فيلمبرداری از قصرهای باشکوه و مجلل فرعون بودی، ناگهان تصوير بی موقع و زشت ميليونها برده با چهره های پلشت در کنار آن تصوير باشکوه ظاهر شد. تصوير برده هايی که داشتند ستون کاخها را با سنگهای چند تنی و گاها با پيکرهای نحيف خويش بنا می کردند.

آخرين تصويری که از ابوذر به ياد دارم، لحظه ای بود که داشت با علی وداع می کرد و به صحرای ربذه می رفت. آيا در صحرای ربذه امکانات فيلمبرداری نداشتی يا ابوذر ديگر ارزش تعقيب کردن را نداشت؟

نمی دانم چرا آن کفاش و پسرش بدون هماهنگی قبلی وارد صحنه تئاتر موزونِ سلسله ساسانی می شدند! آيا تحصيل چند کلاس بالاتر ارزش آن را داشت که هم اوقات همايونی انوشيروان عادل را تلخ کنند و هم در فيلم شما وقفه ايجاد کنند؟

من هم مثل تو نمی دانم که اخبار ناموثق جنايت ها و تجاوزهای اعراب به زنها و دختران هنگام فتح ايران از دهان نامبارک کدام موجود خبيثی درز کرده است! مگر قرار نبود مردم ايران از آنها با آغوش باز استقبال کنند؟ مگر اين اعراب دوست داشتنی می توانسته اند جز اسلام، اين دين رحمت و عدالت، تحفه ديگری برای مردم اين سرزمين به ارمغان آورند؟

تو خودت نمی دانی چقدر جهش هايت از روی دورهای تاريخی هيجان انگيز است! مثلا من خودم وقتی در آن شب هولناک با هراس تمام کردن کتاب 300 صفحه ای تاريخ سوم دبيرستان دست و پنجه نرم می کردم، از اينکه ناگهان از خرداد 42 به اوائل سال 57 رسيدی بسيار از تو تشکرآلود شدم! در آن شب اصلا مايل نبودم بدانم آيا در اين بازه کسی مشغول مبارزه مسلحانه يا فرهنگی بود يا نه؟ زندانيهای رژيم را چه کسانی تشکيل می دادند؟ آيا شاعری شعر ناموزونی می سرود يا خير؟ گويا تو هم هيچوقت به گفت اين حرفها رغبتی نداشتی!

به هرحال هيچ يک از اينها مهم نيست. مسئله اصلی اينست که تو به هدف اصلی خود که همانا تهيه يک فيلم موزون و لطيف و بدون پارازيت از حقايق گذشته است، برسی! برای اينکار اگر لازم باشد،
همه ما صورتمان را برمی گردانيم،
چشمهايمان را می بنديم،
گوشهايمان را کر می کنيم،
لبانمان را به هم می دوزيم
تا تو بتوانی نتيجه کار خود را به سفارش دهنگان و سرمايه گذاران اصلی فيلم تحويل دهی تا هم جيره روزانه خودت را دريافت کنی و هم نزد خداوندان قدرت و ثروت شرمسار نباشی!