و قسم به توزیع نرمال، که در آن تفاوت های فراوان است با نان شیرمال، برای آنها که آمار پاس نموده اند، با آقای تقوی طلب، یا یک خر دیگر،
و شما و زندگیتان را از آن توزیع سرشتند، چرا که متقارن و قلمبه و سکسی است، و اکثرکم را مچاله نمودند در آن میانه ها، چونان عوام کالانعام، و باقیکم را قِل دادند به حواشی، قِل قِل قِل، از برای کسب فان!
سرود آفرینش/خال قزی
می بینی درگیر بازی بس هیجان انگیزی شده ایم. من فقط از n میلیون ویژگی ژنتیکی صحبت نمی کنم که یکی را انیشتاین می کند، آن یکی را عین الله باقرزاده، و دیگری را آقای بادامکی معلم فداکار مدرسه امام، یا قطر باسن آجامبو از کنیا را با غار علیصدر تخمین می زند، یا باسن چونتوآ صادره از شانگهای را به عنوان اموال عام المنفعه دولتی مصادره می کند، از لحاظ تجدید میثاق با کمونیسم، یا باسن سوفیا لرن را کعبه آمال اروتیک مردان خلقت قرار می دهد، یا آفرینش ادوارد دست-قیچی را نیمه تمام رها می کند، من می توانم از احتمال تولد تو در تاریخ و جغرافیایی سخن بگویم که بزرگترین افتخارش، شهادت و شیرین ترین گناهش تماشای فیلم بربادرفته با ویدئوی تی سی ون است. من می توانم از بلوغی صحبت کنم که تو را با سرعت مهار نشدنی از میانگین ها دور می کند. من می توانم از احتمالی صحبت کنم که جریان زندگی، تو را همچون یک دورافتاده در یک قاره جغرافیایی دیگر رها کند.
این اکسترمال ها شکنجه گاه آدمیزاد با تازیانه تنهایی هستند. زندگی در این اکسترمال ها را به هر حال تجربه می کنیم، به اجبار یا به اختیار فرقی ندارد. باید در یکی از این اکسترمال ها زهر تنهایی را چشیده باشی تا حق بدهی به اکثریت زنانی که حاضر نیستند زیبایی را با هیچ ارزش دیگری در زندگانی تاخت بزنند. چرا که می دانند اکثریت مردان خیلی بهتر از آنکه بتوانند فکر کنند، می توانند ببینند. یا ریز می شوی با دیدن ادوارد دست قیچی وقتی که معشوقش را در آغوش یک غریبه می بیند و به گوشه ای پناه می برد تا کوه دردهایش را بروی دیوار تخلیه کند. باید از این غرورهای بلند سرمست بوده باشی و در این خاک و زمانه بزرگ شده باشی تا بدانی بلوغ چگونه بجای اینکه ما را به کند و کاو در فرورفتگیها و برآمدگیهای بدن همدیگر رهنمون شود، در چهارگوشه کتابها و رویاهایمان زندانی کرد. در زندان عاجی که حاضر نبودیم ویرجینیتی خود را همچون مریم مقدس به کمتر از روح القدس یا فرشتگان مقرب درگاهش ببازیم! یا باید به شادی عزیزانت از راه دور بنگری فقط به این دلیل که فرسنگها از آنها فاصله گرفته ای.
اینجا دورافتادگان است، صدای تنهایی.